Pentagram wśród sporej części społeczeństwa budzi, delikatnie mówiąc, złe skojarzenia. Często są to osoby religijne, więc ich emocjonalne, lub wręcz histeryczne reakcje, tylko napędzają wszelkiej maści zabobony. To znaczy, że warto przyjrzeć się sprawie bliżej. Nie będziemy teraz zagłębiać się w tematykę religijną, ezoteryczną czy historyczną, to zostawmy na później. Dość ciekawe jest jednak to, że koncepcja biało-czarności pentagramu jest kwestią bardzo świeżą, zaledwie sprzed wieku. Niejaki Alphonse-Louis Constant, niedoszły ksiądz narobił tego zamieszania, gdy wespół z polityko-pisarzem spłodzili traktat o magii…
Dość kuriozalne jest, że wśród „przeciwników” pentagramu są osoby zachwycające się harmonią złotego podziału, który ze względu na wszechobecność w świecie roślin i zwierząt, nazywają… boską proporcją. A przecież pentagram jest kwintesencją divina proportio! Będąc konsekwentnym w pełni zasługuje na miano arcyboskiej figury. Spróbujmy „odczarować” pentagram patrząc na niego geometrycznym okiem. Jak już wcześniej pisałem to wielokąt gwiaździsty, foremny, właściwy… używając symbolu Schläfliego {5/2}.
Poniżej całkiem przejrzyście widać nadzwyczajność tej gwiazdy – wszystkie odcinki tej figury zachowują podział harmoniczny! Dodatkowo składa się z pięciu „złotych” trójkątów, a liczby 3 i 5 to kolejne liczy ciągu Fibonacciego. Czy nie jest to warte zastanowienia?
W poprzednim wpisie Boska proporcja >>(tu kliknij)<< opanowaliśmy dzielenie odcinka zgodnie ze złotą regułą, więc będzie to nasz punkt wyjścia – nie będziemy tych kroków powtarzać. Zadziwiająca jest prostota obecnej konstrukcji… do złotego cięcia dokładamy tylko dwa okręgi – reszta robi się sama. Zresztą sami to oceńcie.
Może dzięki rzeczowemu spojrzeniu na tę sprawę, ponownie rozjaśnimy wszystkie pentagramy? A może jednak kryje ta figura jakieś tajemnice?
Jak by nie spojrzeć na to zagadnienie, to zarówno strach przed pentagramem, jak i jego kult nie wydają się właściwe. Zapewne jeszcze nie raz wrócimy do tego tematu.
Dodaj komentarz